مفهوم توان در ریاضیات به دوران باستان برمی‌گردد و ابتدا توسط ریاضیدانان یونانی معرفی شد. ارشمیدس، یکی از بزرگ‌ترین ریاضیدانان یونان باستان، نقش مهمی در توسعه مفاهیم توان داشت. او از توان‌ها در محاسبات هندسی و فیزیکی خود استفاده می‌کرد. ارشمیدس توانست با استفاده از اصول توان به دستاوردهای بزرگی در زمینه‌های مختلفی از جمله فیزیک و مهندسی دست یابد. او توان را برای محاسبه سطوح و حجم‌های مختلف استفاده کرد و به این ترتیب بسیاری از مسائل پیچیده را حل کرد. علاوه بر ارشمیدس، ریاضیدانان دیگری نیز در تکامل و پیشرفت این مفهوم نقش داشتند. اما ارشمیدس به عنوان یکی از اولین کسانی که توان را در ریاضیات به کار گرفت، شناخته می‌شود.

ابوریحان بیرونی یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان ایرانی بود که در سده چهارم هجری زندگی می‌کرد. او در زمینه‌های مختلفی از جمله ریاضیات، نجوم، و جغرافیا به تحقیق و پژوهش پرداخت. بیرونی از اولین کسانی بود که مفهوم توان را در ریاضیات به کار گرفت و به توسعه و پیشرفت این مفهوم کمک کرد. او از توان‌ها در محاسبات هندسی و نجومی خود استفاده می‌کرد و توانست بسیاری از مسائل پیچیده را حل کند. بیرونی با استفاده از اصول توان، به دستاوردهای بزرگی در محاسبات هندسی دست یافت و به این ترتیب نقش مهمی در پیشرفت ریاضیات ایفا کرد. علاوه بر این، تحقیقات او در زمینه‌های مختلف علمی همچنان مورد توجه محققان قرار دارد و به عنوان یکی از پیشگامان علم در دوره خود شناخته می‌شود.